کد مطلب:217046 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:277
روش سیاسی امام
سیاست حضرت شیوه ی خاص خود را داشت:
1. حضرت بر پیروی از راه و روش اهل بیت تأكید داشت؛ چرا كه روش سیاسی و راه آشكار آن ها مبنی بر دوری كردن از ظلم و تنفّر و بیزاری از ظالمان است. حضرت بر اهمیّت رعایت این اصل از سوی شیعیان و دوستان سخت می گرفت و همكاری با حكومت عباسی را حرام فرموده بود. نحوه ی برخورد حضرت(ع) با صفوان جمّال كاشف از دقّت عمل امام(ع) در مورد تربیت سیاسی شیعیان و در حقیقت شاهدی روشن بر این ادعا است. حضرت وی را سرزنش كرد؛ چرا كه او شتران خود را به هارون كرایه می داد. امام(ع) به او فرمود: ای صفوان هر چیزی از تو صادر می شود نیكو و زیبا است، مگر یك چیز؛ زمانی كه صفوان بیشتر سؤال كرد، امام(ع) به او فرمود: كرایه دادن شترانت به هارون الرشید. پس از این گفت و گو صفوان شترانش را فروخت.
2. امام(ع) به خاطر محافظت از مكتب شیعه بر تقیه كردن در آن زمان سفارش و تأكید نمود. محمّد بن خلاد در این باره می گوید: از اباالحسن موسی كاظم (ع) در مورد قیام كردن برای ولایت سؤال كردم، حضرت فرمود: ابوجعفر در این مورد فرمود: تقیه كردن، آیین من و آیین پدران من است، و هركس كه تقیه ندارد، ایمان ندارد.
3. امام(ع) از طریق اصحاب و یارانش در دستگاه حكومت جایی پیدا كرده بود، چرا كه اصحاب امام(ع) موقعیت های سیاسی مهمی در حكومت عباسی به دست آورده بودند، امام(ع) همواره با آن ها در مورد همكاری و برآوردن نیازها و حوایج مؤمنان شرط می كرد. از شیعیانی كه در دستگاه حكومت عباسی بودند، می توان به: علی بن یقطین، حفص بن غیاث كوفی كه امر قضاوت را در دست گرفته بود، اشاره كرد و فضل بن سلیمان نیز كاتب منصور، مهدی و محمّد بن اسماعیل بود. همچنان كه در پست وزارت و والی نیز قرار گرفت. حسن بن راشد وزیر مهدی، هادی و رشید بود. و حال آن كه افراد یاد شده از یاران و راویان حدیث امام كاظم (ع) به شمار می آیند. [1] .
1. حضرت بر پیروی از راه و روش اهل بیت تأكید داشت؛ چرا كه روش سیاسی و راه آشكار آن ها مبنی بر دوری كردن از ظلم و تنفّر و بیزاری از ظالمان است. حضرت بر اهمیّت رعایت این اصل از سوی شیعیان و دوستان سخت می گرفت و همكاری با حكومت عباسی را حرام فرموده بود. نحوه ی برخورد حضرت(ع) با صفوان جمّال كاشف از دقّت عمل امام(ع) در مورد تربیت سیاسی شیعیان و در حقیقت شاهدی روشن بر این ادعا است. حضرت وی را سرزنش كرد؛ چرا كه او شتران خود را به هارون كرایه می داد. امام(ع) به او فرمود: ای صفوان هر چیزی از تو صادر می شود نیكو و زیبا است، مگر یك چیز؛ زمانی كه صفوان بیشتر سؤال كرد، امام(ع) به او فرمود: كرایه دادن شترانت به هارون الرشید. پس از این گفت و گو صفوان شترانش را فروخت.
2. امام(ع) به خاطر محافظت از مكتب شیعه بر تقیه كردن در آن زمان سفارش و تأكید نمود. محمّد بن خلاد در این باره می گوید: از اباالحسن موسی كاظم (ع) در مورد قیام كردن برای ولایت سؤال كردم، حضرت فرمود: ابوجعفر در این مورد فرمود: تقیه كردن، آیین من و آیین پدران من است، و هركس كه تقیه ندارد، ایمان ندارد.
3. امام(ع) از طریق اصحاب و یارانش در دستگاه حكومت جایی پیدا كرده بود، چرا كه اصحاب امام(ع) موقعیت های سیاسی مهمی در حكومت عباسی به دست آورده بودند، امام(ع) همواره با آن ها در مورد همكاری و برآوردن نیازها و حوایج مؤمنان شرط می كرد. از شیعیانی كه در دستگاه حكومت عباسی بودند، می توان به: علی بن یقطین، حفص بن غیاث كوفی كه امر قضاوت را در دست گرفته بود، اشاره كرد و فضل بن سلیمان نیز كاتب منصور، مهدی و محمّد بن اسماعیل بود. همچنان كه در پست وزارت و والی نیز قرار گرفت. حسن بن راشد وزیر مهدی، هادی و رشید بود. و حال آن كه افراد یاد شده از یاران و راویان حدیث امام كاظم (ع) به شمار می آیند. [1] .
[1] اعلام الهداية، ج 9، ص 146 ـ 142.